10.08.2009

karmakarışık

gizlemeye çalıştıklarımız en fazla dikkat çeker
örtmeye çalıştıklarımız merak uyandırır
"karmakarışıksın" dedi bana
oysa çok netti söylediklerim
hep veririz bi falso, zaten hiç tamtekmil yaşayamadık ..

annem sarsıyor uyanıyorum
kitaplarımı gösteriyor gözleri ile
gözleri ile halleder işini annem ,gözleri ile kızar
gözleri ile döver
gözleri ile sever
daha konuşmadan "tamam " diyorum


beceremedim hayatın kurallarına göre yaşamayı
bıraktım inadı
yine olmadı
adım attım olmadı
geri çekildim olmadı
ne kendimden vazgeçebildim nede ideallerimden
ikiside tam olmadı
karmakarışık oldu herşey
ve bu o kadar belliki
çok uzaktan belli oluyor

ve kapı çalıyor annem sesleniyor
kız ismi soruyorlar doğacak çocuklarına

isimler geçiyor aklımdan hepsinden bir darbe yiyorum
hepsini ihmal ediyorum
hepsine ihanet ediyorum
hepsi vicdan azabı
bilmediğim isimler bulmam gerek

"çay demledim" diyor babam "gel içelim"
onun demlediği çay çok keyiflidir
ne kadar üzüyorum babamı hergün
offf
biraz uyumam gerek
uyumak iyi gelicek

1 yorum:

derya dedi ki...

uyku: şefkatli ama nasihatsiz bir anne gibi. bizi alır, bağrına basar, sarıp sarmalar, dinçleştirir. ama değiştiremez sıkıntılarımızın sebebini. içimizde barınan acının kaynağını söküp atamaz bizden. yorgunluklarımızı giderir de, tekrar salıverir yarım bıraktığımız yere bizi...