yokluk

çıplak yaşıyoruz ;
giyimimiz çıplak varlığımız yokluk içinde geçmekte
yok gibi yaşıyoruz hep olacak gibi yiyip içiyoruz,
sanki yemek için gelmişiz, uyumak için gelmişiz
oysa biz uyanıkken bile uykudayız kendimizden habersiziz,
kendimizi kaybetmiş arayacağımız adresi bilmiyoruz,
adressiz yoldaşlar yürütür hayatımızı.
İlacımızı okuyoruz onu hiç kullanmıyoruz,
oysa sadece okumak şifa değildir
onu yaşamadıkça asla iyileşemeyiz.
Sanki yaşamıyor gibi yaşıyoruz,
görmüyor gibi görüyor,
konuşmuyor gibi konuşuyoruz.
kalbimizi bir görsek biz bile tanıyamayız
kendimizi görmüyoruz
başka adresler meşkul etmiş içimizi,
vardığımız yere vardığımızda
geriye adım hakkı asla tanınmayacak
bunun bilincindeyiz,
ne yaşıyorsak bilerek yanlış yapmaktan yaşıyoruz.
Bir söz bir hayatı anlatır,
fazla sözde, mana anlamını kaybeder
sonra kendini kaybeder
bir balmışsın ki sen yoksun
varlıkta yokluk yaşıyorsun,
görmeden, duymadan, tutmadan yaşıyorsun,
sana sadece haya verilse onu kaybedersin
bunun yanında akılda gerek
akılsız haya hiç bi işe yaramaz,
edeb verilse onu yitirirsin
akılsız edeb boş bir kutu gibidir
zira senin adın akıldır
akılsız baş yok olmaya mahkum bırakılmıştır
ya aklını kullan yoktan var ol.
Ya da aklını yok et
varken yok ol.

misafir kalem "sır"